Film w moim odczuciu wspaniały. Primo, rewelacyjna gra aktorska. Marty Feldman zezowato-nonszalancki wypłosz, Mel Brooks charyzmatyczno-chaotyczny
romantyk oraz oczywiście Dom Bell monumentalno-korpulentny kamrat. Świetna "Święta Trójca" tworząca zabawną mieszankę

Odnośnie koncepcji... Mel Brooks stworzył pastisz a zarazem Pochwałę kina niemego. Synteza tych dwóch koncepcji jest niezwykle niebezpieczna
bowiem łatwo o banał. Reżyser wykazał się niebywałym kunsztem twórczym film ten jest śmieszny i żenujący pod względem przebiegu akcji - dynamiczny i nużący.
Wiele osób zażuca brak muzyki w pewnych scenach; ja to odbieram jako czyn zamierzony zwróćcie uwagę że muzyka oraz jakikolwiek dźwięk wygasa gdy na ekranie rozkręca się
największa wrzawa. podobny dualizm zawarł w swoim filmie Charlie Chaplin pt"Dyktator" z jednej strony komedia z drugiej strony parodia hitlera a na domiar film zwieńczony manifestem humanistów.

Zabiegi ? no Mel Brooks szczodrze sypał klasycznymi gagami charakterystycznymi dla kina niemego (i tutaj również dualizm zabawno-żenujący)
Finis coronat opus... i jak to w konwencjonalnym kinie niemym wszystko się pięknie kończy happy-endem.