Mimo,iż uważam Brooksa za geniusza swojego gatunku i uwielbiam niemal wszystkie Jego produkcje, moim zdanie tutaj sobie poradził znacznie gorzej. Brać się za literaturę rosyjską, w dodatku literaturę lat 30 i być Amerykaninem to wykopanie pod sobą grobu :) Świetnie oddaje klimat miejsca i czasów, bardzo sprawnie prowadzi akcję (jak to Brooks), ale niestety umknęły mu wszystkie co do jednego smaczki Ilfa i Petrowa. Wszystkie te momenty ukrytej ironii i intelektualnych komentarzy, poza tym pociął dzieło na kawałki z których zostały tylko strzępki właściwych "12 krzeseł". Bardzo zbrakło mi sceny, gdzie Bender żeni się z grubą wdową, lub na przykład, podbojów miłosnych Worobjaninowa i tego, co z nich wynikło. Poza tym sylwetki bohaterów spłycone, ta dziwaczna, przerysowana histeria Tihona i całowanie po rękach. Za dużo na to czasu zleciało Brooksowi i niestety popadł w patetyczną tandetę zamiast poddać się niewątpliwym urokom ironicznej strony komedii.
Choć trzeba się liczyć, że produkt ten mieli kupić amerykańscy widzowie, bo rosyjscy mają swoje dwie genialne produkcje, które wszystkim zainteresowanym serdecznie polecam, bo warto!